Roosendaal

In de gemeenteraad bleek de SP tot vier maal toe vrijwel alleen te staan in een reeks van naar ons idee fundamentele en principiële kwesties:

Het begon met het napraten over het rapport over Leijsdream. Zoals bekend stortte deze sport en speelhal in tijdens een enorme hoosbui op 5 augustus. Meteen daarna was er geharrewar over wie er nu een onderzoek naar de oorzaak moest laten doen. Aanvankelijk vond de gemeente een eigen onderzoek niet nodig, men wachtte wel het onderzoek in opdracht van de eigenaar zelf af. Na kritiek van het ministerie op deze lakse houding gaf de gemeente alsnog zelf een opdracht voor een onderzoek.
Dat loog er uiteindelijk niet om. Kort samen gevat kwamen de bevindingen van de techneuten erop neer dat de constructie bij de bouw al te licht was uitgevoerd. Daarmee werd glashard aangetoond dat de bouwvergunning op basis van de ingediende bouwtekeningen nooit verleend had mogen worden. Wij concludeerden daaruit dus dat de gemeente hier een grote fout heeft gemaakt.
Die vaststelling ging echter de hele raad exclusief de SP te ver. Bij de stemming over een motie van deze strekking lieten alle andere partijen de SP in de steek. Liever de schuld vraag maar niet te duidelijk beantwoorden, liever maar niet de hand in eigen boezem steken. Liever maar zand erover en er niet meer over praten.

Vervolgens kwamen we met het voorstel om het na elke raadsvergadering op gemeenschapskosten naborrelen maar af te schaffen. Dit leidt alleen maar tot een sfeer van "ouwe jongens krentenbrood", en "oh oh wat zijn we toch met z'n allen gezellig en goed bezig".
De SP doet daar sowieso niet aan mee maar vond het nu gelet op de forse verhogingen van de gemeentelijke heffingen al helemaal ongepast. Maar nee de raadsleden willen hun drankje op gemeenschapskosten na afloop van hun diepzinnige debatten niet missen en ook een matiging van de vergoedingen is niet bespreekbaar.

Was dit nog min of meer af te doen als onschuldige scherpslijperij van de SP, fundamenteler was het geschil over de volkshuisvesting. Terwijl de wachtlijsten dramatisch hoog oplopen voor een betaalbare huurwoning weigerde de raad het beleid op dit punt aan te passen. Een motie van de SP daarover kreeg alleen de steun van het POR. Daarmee laat de rest van de politiek de huurders weer eens mooi in de kou staan.

Als laatste punt was er de discussie over de reservering van een budget voor de bijzondere bijstand. De vorige wethouder hield geld op deze post over. De SP heeft hem daarop steeds fel aangevallen want daaruit blijkt dat het geld niet op de plekken komt waar het moet komen. Het zogenaamde niet-gebruik van de voorzieningen heet dat in vaktaal.
Dat betekent b.v. dat ouderen ten onrechte in stille armoede leven omdat ze niet weten waar ze precies recht op hebben of omdat de regels zo ingewikkeld en vernederend zijn dat mensen er maar van af zien. Maar nu er een nieuwe PvdA wethouder op sociale zaken zit zou je verwachten dat die beleid maakt waarin hij die gelden wel te bestemde plekke weet te brengen.
Niets ervan, "de vorige CDA wethouder kon geen goed beleid maken dus ik ga het maar niet proberen" is kennelijk de filosofie. Door bij voorbaat zijn geld weg te geven heeft wethouder Pelle een forse verbetering van het sociaal beleid zelf bemoeilijkt, dat lijkt ook gezien de nu tegenvallende economische cijfers niet erg slim. Maar ook hier was alleen het POR het met ons eens.

Door deze vier punten heeft de raad wel z'n ware gezicht laten zien: Niet over je fouten zeuren, goed voor je zelf zorgen, geen oog voor de noden van de zwakkeren en niet in de gaten dat de volkshuisvesting uit de hand loopt.
Gelukkig is het weer tijd voor verkiezingen.