Roosendaal

De gemeenteraad moest op 28 november beslissen over de maaltijdvoorziening voor ouderen. Maar ze durfde niet te kiezen en draaide op een ongelooflijke manier om de hete brij heen.

Wat was er aan de hand? Tot nu toe verzorgde de stichting Chapeau voor de warme maaltijdvoorziening aan zo'n 180 ouderen. Met een busje bezorgen ze iedere dag een warme maaltijd. Prima zaak dus, vooral ook omdat er veel met enthousiaste vrijwilligers wordt gewerkt. De subsidie voor deze voorziening loopt via de Stichting Thuiszorg. Om onduidelijke redenen hebben de besturen en directies van de thuiszorg en van Chapeau ruzie gekregen, en willen ze niet meer samenwerken. Gevolg: subsidie-aanvragen van 2 instellingen: één van Chapeau en één van Thuiszorg.
Chapeau wil doorgaan op de oude manier, thuiszorg wil het op een modernere manier aan gaan pakken door meer met diepvries maaltijden en magnetrons te gaan werken, en de echte warme maaltijden alleen bij uitzondering en liefst zo weinig mogelijk leveren. Of de gemeenteraad maar even de knoop wilde doorhakken. Een niet zo makkelijke opgave dus.

Iedereen had behoorlijk de pest in dat de beide instellingen niet zelf tot een oplossing waren gekomen, maar dat bleek nu juist onmogelijk. Namens de SP betoogde raadslid Gabriëlle Jongenelis dat voor ons het uitgangspunt is de kwaliteit van de maaltijden en de prijs. De warme maaltijdvoorziening is een sympathieke zaak, maar de verwachting is dat de vraag alleen maar toe zal nemen: er komen immers steeds meer ouderen bij. Daarmee wordt de uitlevertijd steeds groter, dus krijgen sommigen dan hun warme eten om 11 uur en anderen om half 2.
En uit de praktijk hadden we ook al kritische geluiden gehoord over de kwaliteit van de maaltijd als hij een uur in een busje heeft staan schudden. Het is een sympathieke voorziening maar de techniek is verouderd. En die techniek hou je niet tegen. Het is ook dom om dat te proberen. Een magnetron is makkelijk te bedienen, en de kwaliteit van diepvries/vers wordt steeds beter. Het voordeel van dit systeem is ook dat mensen zelf kunnen kiezen wanneer ze warm eten.

Op grond van rationele argumenten vonden we dus dat thuiszorg de betere argumenten had, ondanks veel sympathie voor de vrijwilligers van Chapeau. Tot dezelfde conclusie was ook B&W gekomen en het raadsvoorstel was dus kiezen voor thuiszorg.
Maar de Roosendaalse Lijst gesteund door CDA en VVD wilde niet kiezen en kwam met een motie dat de warme maaltijden toch gegarandeerd moesten worden. In de motie stond echter niet wie dat dan moest doen, Chapeau of thuiszorg. Daarom ontstond er verwarring over de interpretatie van die motie.
Sommigen ontleenden aan de motie de opvatting dat daarmee Chapeau door kon gaan en sommigen, waaronder de wethouder interpreteerden de motie als een oproep aan thuiszorg om soepel om te gaan met de aanvragen voor traditioneel warme maaltijden, en een zekere overgangsregeling op te zetten. Iedereen mocht er kennelijk in lezen wat hij wou.

De SP steunde daarom deze volstrekt onduidelijke motie niet, maar alle andere partijen grepen deze motie aan om een duidelijke keuze uit de weg te gaan. Nadat deze motie was aangenomen stemde vervolgens de hele raad (met uitzondering van POR) wel voor het raadsvoorstel, dus om verder te gaan met thuiszorg. Daarmee was de verwarring kompleet.
Tenslotte was er dan nog een oproep van de PvdA om nog een bemiddelaar aan te stellen. De ruzie tussen beide instellingen zit echter zo diep en er is al zo vaak geprobeerd tot over eenstemming te komen, dat we dat een nutteloze oproep vonden.

Politiek is keuzes maken, soms is dat niet makkelijk maar niet kiezen daar schiet niemand wat mee op.