Roosendaal

Burgemeester Marijnen kan niks met de kreet "Moskee Nee" zegt hij in B.N-de Stem van 5 augustus. En ook wethouder de Jeager zet de protesterende buurtbewoners van de Wouwseweg in een kwaad, racistisch en onverdraagzaam - daglicht.

Het college wil argumenten, en suggereert in haar reacties op de protesten van bewoners dat de buurtbewoners die argumenten niet hebben en dat het "onderbuik gevoelens" zijn die de mensen drijft bij hun protest. De negatieve toon van het college was een rechtstreekse uitnodiging aan de neofascistische Nieuw Rechts om naar mijn eigen straat te komen. Als vliegen op de stront kwamen ze er op af, gelokt door de uitingen van de burgemeester die daarmee de veronderstelling in de wereld hielp dat er hier een voedingsbodem voor hun gedachtegoed te vinden zou zijn. Dat bleek een onjuiste veronderstelling want onmiddellijk reageerden de buurt door zeer scherp afstand te nemen van dit soort racistische propaganda praatjes.

Is een verhuizing van de moskeeën vanuit Kalsdonk nu eigenlijk noodzakelijk of wenselijk?
Volgens mij geen van beide. Ook de moskee besturen zelf zijn helemaal niet blij om te moeten verhuizen.

Laten we even terug gaan in de tijd: De komst van de moskee in Kalsdonk leverde zo'n 20 jaar geleden ook afkeurende reacties op van buurtbewoners uit de omgeving van de Buis Ballotstraat. Zij vreesden geluidsoverlast en ook parkeeroverlast in de smalle straatjes die niet berekend waren op al die auto's. Hoewel ze daarmee een punt hadden werden ze niet serieus genomen. Het was in die tijd politiek correct om deze voorziening voor de Marokkaanse en Turkse stadsgenoten welwillend tegemoet te treden. De bezwaarmakers werden door de gevestigde politiek afgeserveerd als halve racisten of op z'n minst onverdraagzamen. De wijk Kalsdonk ontwikkelde zich in de loop der jaren steeds meer als een multiculturele wijk. Men schikte zich naar de nieuwe werkelijkheid en met vallen en opstaan groeide het proces van integratie. Toen kwam de gemeente met grootste plannen en de hele wijk moest gerenoveerd, een ander woord voor half afbreken en betaalbare woningen vervangen door duurdere. Dat proces is sinds enige jaren aan de gang en in de omgeving van de moskeeën komen ook duurdere woningen. De nieuwe bouwkundige opzet is een stuk ruimer dan de oude er is meer parkeer ruimte. Maar ondanks die ruimere opzet past de moskee nu niet meer, zegt het gemeente bestuur. De oude Heilig Hart kerk staat niet in de weg. Hoewel de parochie alle moeite heeft om deze kerk te laten functioneren, is de bestemming voor maatschappelijke doeleinden (de verzamelnaam voor al dit soort functies) op de Heilig Hart kerk gebleven en op de beide moskeeën niet. Niks is eenvoudiger dan dat in het bestemmingsplan aanpassen. Precies dat verzocht dan ook het moskee bestuur tevergeefs aan de gemeente.

Hoewel door de reconstructie van Kalsdonk een groot deel van de wijk van karakter zal veranderen zal er ook een groot deel blijven zoals het nu is. Het percentage bewoners van buitenlandse afkomst blijft in deze wijk hoog. De basis voor een moskee blijft dus aanwezig in deze wijk. Ook na de reconstructie.

Het proces van integratie staat ondertussen ook niet stil. Het gaat moeizaam en met vallen en opstaan. Het is aan de opkomst en de val van het media fenomeen Fortuin te danken dat het taboe op het bespreken van de spanningen die de integratie teweeg brengt doorbroken is. Het is bespreekbaar geworden dat er ook wat gevraagd mag en moet worden aan de mensen van buitenlandse afkomst. Integratie is een proces dat van beide kanten moet komen. Dat biedt de kans om áls er al sprake moet zijn van verhuizing en nieuwbouw van een moskee eens te spreken met de vertegenwoordigers van deze godsdienst over waarom we persé twee gebedshuizen moeten hebben, gebaseerd op de oorspronkelijke nationale gemeenschappen.

In Nederland kennen we gelukkig de scheiding tussen staat en godsdienst. En we kennen de vrijheid van godsdienst. Een feit is dat de Islam een grote godsdienst is in Nederland en ook in Roosendaal. Een goed Islamitisch gebedshuis is dus geen overbodige luxe. Als er in Kalsdonk geen ruimte meer is, wat ik dus sterk betwijfel, maar stel dat het zo zou zijn, dan zou de gemeente mee moeten werken aan het zoeken naar een fraaie centraal gelegen en goed bereikbare locatie. Als voorwaarde voor een ruimhartige gemeentelijke medewerking zou dan gesteld kunnen worden dat er dan één moskee kan komen, voor alle moslims, Turken Marokkanen Indonesiërs enz. De diensten in dit gebedshuis zouden dan gewoon in het Nederlands gehouden kunnen worden zodat iedereen die daarin geïnteresseerd is ervan kennis kan nemen. Dan zouden we pas echt wat doen voor de integratie. Op dit moment is dat wellicht een stap te ver. Maar we zouden eens kunnen beginnen met hierover het debat aan te gaan.

De voorgestelde locatie Wouwseweg voldoet in ieder geval niet aan de eisen "centraal gelegen" en "goed bereikbaar". Het is een achteraf terrein dat door andere plannen van dezelfde gemeente met het FOC al zwaar onder druk ligt. Op dezelfde plek is namelijk ook al een extra parkeer terrein gepland in verband met dat FOC. De ingang van dat parkeerterrein is aan de Freijterslaan gepland en de uitgang aan de Wouwseweg. De afwikkeling van al het extra verkeer van parkeerterrein en moskee moet dan allemaal over het nu al vaak verstopte kruising Hulsdonksestraat-Wouwseweg- Freijterslaan- Kade. Één van de meest gecompliceerde en drukste kruispunten van de stad!

Dat buurtbewoners dit samenballen in de leus "Moskee Nee" is niet meer dan een prima samenvatting van al deze argumenten. Dat burgemeester Marijnen daar niks mee kan zegt veel over het inlevingsvermogen van onze burgervader. Veelzeggend over de democratische opvattingen van B&W is tenslotte de opmerking van wethouder de Jaeger dat bewoners te vroeg zijn met hun protesten, "want het is nog niet definitief besloten". Dus pas als het besloten is mogen bewoners hun inspraak geven. Van invloed op de besluitvorming is het dan dus per definitie niet meer. Zo ken ik het college weer. Je mag als burger inspreken maar van invloed is het nooit.

Hugo Polderman.