Roosendaal

Het zat er al een tijd aan te komen: eindelijk is het kabinet Balkenende gestruikeld. De interne verdeeldheid over de verlening van de missie in Afghanistan leidde tot de val van het kabinet in de nacht van vrijdag op zaterdag 20 februari. We vragen het Roosendaals Kamerlid Hugo Polderman om uitleg en commentaar

Was de val een verrassing?
“Nee niet echt. Al heel lang zag je dat het tussen de PvdA en het CDA steeds moeizamer ging. Ze waren het bijna over alles met elkaar oneens. De behandeling van het rapport Davids over de Irak oorlog leidde al bijna tot crisis. En zelfs dit besluit om er mee te stoppen konden ze niet zonder eindeloos getouwtrek nemen. Donderdag was er een debat in de Kamer aangevraagd door Agnes Kant. Toen zag je al dat het niet meer goed ging komen. Het ging er op het laatst alleen nog maar om wie de zwarte Piet toegeschoven zou krijgen. Uiteindelijk was het in de vroege morgen van zaterdag de 20ste einde oefening. Je kunt gerust zeggen dat daarmee een einde is gekomen aan drie jaar geruzie. Het zijn in feite drie verloren jaren geweest, terwijl de problemen in het land toch groot genoeg zijn om aangepakt te worden. De PvdA heeft de grootste blunder gemaakt door bij de vorming van het kabinet akkoord te gaan met het buitenspel zetten van de SP. Balkenende wilde niet met en de PvdA en de SP in één kabinet. Dan had hij namelijk echt een andere koers moeten varen dan in zijn kabinet II, waar hij met de VVD regeerde. Hij wilde gewoon voortzetting van dat beleid en dat heeft hij geprobeerd en drie jaar met de PvdA ook feitelijk gedaan. De PvdA had veel eerder naar links moeten kijken en, en toen bij de vorming van Balkenende IV moeten eisen: niet zonder de SP.”
Hoe nu verder?
“ We zullen nu snel landelijke verkiezingen krijgen. Het kabinet zal demissionair worden, dat wil zeggen dat ze alleen nog even op de winkel mogen passen maar geen nieuwe beleid meer voeren. In de Kamer zullen we dus de lopende zaken afwerken. Dat betekent voor mij dus snel eindelijk weer alle tijd voor de Roosendaalse politiek. Het komt dus nu met de gemeenteraadsverkiezing op het juiste moment: Ik krijg mijn handen nu weer helemaal vrij voor het afdelingswerk. Ik ben lijstduwer bij deze gemeenteraadsverkiezing, en dat kan ik nu dus helemaal waar gaan maken. We gaan nu fors de campagne in. We zijn al begonnen met deze zaterdag in de wijk Langdonk met de afdeling de wijk in te gaan. Ik vind dat altijd het leukste werk wat je als politicus kunt doen. Met de mensen praten en naar ze luisteren wat er aan de hand is. Dat heb ik veel te weinig kunnen doen in de afgelopen drie jaar in de Kamer. En ook na de verkiezingscampagne zal dat werk nu door kunnen gaan.
Wethouder?
Dat is uiteraard helemaal afhankelijk van de uitslag van de verkiezing van 3 maart. Maar als we het als SP goed gaan doen en er is een echte verandering in het Roosendaalse bestuur mogelijk. Waarom niet. In die zin komt me de val van dit kabinet prima uit. Net op tijd. Maar zeg ik met heel grote nadruk: Baantjesjagerij is er bij de SP nooit en te nimmer bij. Dus de discussie over wethouderschap is alleen aan de orde als de uitslag van de verkiezingen daartoe aanleiding geeft. Wij zijn geen partij om maar aan te schuiven en het voor andere makkelijk te maken om de komende bezuinigingen soepel door te voeren. Als we in het college komen moet er wel wat te besturen zijn en moeten we op het beleid wel een SP stempel kunnen drukken. Maar ik heb in ieder geval nu weer de tijd om me nu met de Roosendaalse politiek te bemoeien. En dat heb ik de laatste drie jaar erg gemist.