Roosendaal

In de raadsvergadering van maandag 30 oktober jl. deed de SP fractie nog eens een oproep aan het College om de omgevingsvergunning voor de Biomineralenfabriek (mestverwerkingsbedrijf) af te wijzen. Fractievoorzitter Ada Oudhof  gaf aan: “Zolang de precieze milieu- en gezondheidseffecten van deze mestverwerking vooraf niet duidelijk zijn, omdat er doodeenvoudig geen 100 % vergelijkbaar bedrijf in Nederland staat en we uitgaan van aannames, aannemelijke waardes en technische verwachtingen moet het College geen extra risico’s willen lopen en in haar belangenafweging kiezen voor de eigen inwoners van de stad.”

De volledige tekst is hieronder opgenomen:

De SP-fractie vindt het opmerkelijk dat er zoveel commotie is ontstaan over het wel of niet informeren van de raad over het aanstaande College-besluit over de Biomineralenfabriek.

Natuurlijk mogen wij als raad verwachten dat het College ons vooraf informeert over een besluit dat zulke grote ingrijpende gevolgen voor inwoners heeft ten aanzien van gezondheid en leefbaarheid. Toch zeker omdat er een duidelijke motie van deze raad van 16 februari van dit jaar ligt om de vergunning niet te verlenen en het College bij die motie ook de opdracht heeft gekregen maximaal transparant te zijn bij het proces en de besluitvorming over dit gevoelige onderwerp voor de inwoners van Roosendaal. De SP betreurt het dus zeer dat dit niet automatisch gebeurt.

De vraag is dan misschien ook wel waarom dat dat dan niet automatisch gebeurt. Dat raakt ook aan de bedenkingen die de SP-fractie heeft bij de door het College gevolgde procedure rondom deze Biomineralenfabriek. Het lijkt er naar de mening van de SP-fractie op dat het College een andere kant op wil gaan dan deze Raad. Deze Raad wil geen Biomineralenfabriek bij een woonwijk. Het lijkt erop dat het College zo’n fabriek daar wel wil en er dan ook alles aan doet om die fabriek daar ook te krijgen.

De SP-fractie heeft in de participatiegroep Biomineralenfabriek plaats genomen. Zodat wij ook zouden kunnen zien hoe het proces om tot een besluit te komen door het College gevoerd zou worden. Om te zien dus hoe het College om zou gaan met de motie van de raad van 16 februari om de omgevingsvergunning niet te verlenen.

Ik kan wel zeggen dat ik vanaf het begin erg verwonderd was dat er gewoon weer een volgend second opinion uitgevoerd werd, nu door bureau Tauw, en dat de eigenaar van de mestverwerkingsfabriek weer allerlei mogelijkheden kreeg om zijn aanvraag aan te vullen, aan te passen of met nieuwe rapporten te komen. Opmerkelijk was ook dat het advies van Tauw aan de eigenaren van de fabriek om een proefopstelling van het bedrijf uit te voeren om nu echt eens te kunnen meten, het bedrijf dat idee resoluut van tafel veegde.  Ook in de participatiegroep heeft de SP gemeld dat het de bedoeling van de motie was om te onderzoeken hoe we de omgevingsvergunning konden gaan weigeren, niet een volgend onderzoek hoe we hem gingen verlenen.

Ook naar aanleiding van de activiteiten vanuit de participatiegroep concludeert de SP-fractie dat het College meer de belangen van de ondernemer lijkt te willen dienen dan de belangen van de eigen inwoners.

De SP-fractie vindt dat de Biomineralenfabriek er niet moet komen. Dat vonden wij ook op 16 februari jl. toen we de betreffende motie mede indienden, dat vinden we nu naar aanleiding o.a. van de besprekingen in de participatiegroep nog steeds.  Ook het bureau Tauw geeft aan dat je pas achteraf de precieze milieu en gezondheidseffecten kan weten, doodeenvoudig omdat er geen 100 % vergelijkbaar bedrijf in Nederland staat. Tot die tijd gaan we uit van aannames, aannemelijke waardes en technische verwachtingen. Dat is dan wellicht een mooi project eventueel voor een geïsoleerde plek op bijvoorbeeld het Industriegebied Moerdijk maar de SP vindt dat zo’n project nooit mag naast een woonwijk in Roosendaal. We moeten niet gaan experimenteren in een woonwijk.

Het College probeert het te doen voorkomen dat het besluit om de omgevingsvergunning toe te wijzen onvermijdelijk is omdat dit op basis van het vigerende bestemmingsplan wel moet. De SP-fractie is het daar niet mee eens. Er is wel degelijk een keus. Dat zien we aan de hand van de casus die er in Oss is waar de gemeenteraad en het College zich gezamenlijk verzetten tegen de bouw van zo’n fabriek op hun grondgebied. Dat blijkt ook uit de door de SP geraadpleegde juristen en  jurisprudentie. Daaruit blijkt wel degelijk dat risico’s voor  volksgezondheids- en milieueffecten en de maatschappelijke onrust die daardoor ontstaat of kan ontstaan wel degelijk een grond kan zijn om een omgevingsvergunning niet te verlenen en dat daar in den lande ook voorbeelden van zijn dat B&W ‘s daarom omgevingsvergunningen hebben geweigerd.  En zoals eerder aangegeven alle technische rapporten zijn gebaseerd op aannames en verwachtingen en dus zijn er geen zekerheden te geven en zijn er wel degelijk risico’s.

Het kan zijn dat het College daar anders over denkt. Laat dat dan zo zijn. Maar ook dan is het advies aan het College: Neem je eigen inwoners serieus, neem je eigen raad serieus, verleen de vergunning niet en laat dan eventueel (als de eigenaren van de Biomineralenfabriek dat al zouden willen) achteraf het  besluit door de bestuursrechter toetsen.

Dat lijkt de SP-fractie veel beter dan andersom: dat het College de vergunning wel verleent en de eigen inwoners naar de bestuursrechter moeten om het besluit te laten toetsen.

Voor de SP-fractie is dat namelijk hier de ultieme keus: Wil je er als College zijn voor de eigenaren van een mestfabriek of wil je er als College zijn voor de eigen inwoners die zich ongerust maken over hun eigen gezondheid en over de aantasting van het milieu. Voor de SP-fractie is dat een heel gemakkelijke keus.